Tres tristes tigres de papel

A República Bolivariana de Venezuela leva case un cuarto de século sometida a un golpe de estado continuado, protagonizado pola oligarquía e as súas estruturas de poder, financeiras, económicas, mediáticas etc., coa anuencia e o apoio directo dos EEUU, como autor intelectual e principal promotor. Un golpe de estado xordo, máis que latente, que, de súpeto, segundo o momento e as circunstancias, revélase en forma de brote violento que parece xurdir espontaneamente. Pero o feito real é que é o mesmo golpe unha e outra vez. Dentro desa estratexia intervencionista, houbo tres personaxes, moi desvergoñados e cun certo toque narcisista, que no medio do brote de furor golpista se auto proclamaron presidentes de Venezuela. Por suposto, nos tres casos, a sua auto proclamación formou parte dun plan que os superaba e do cal eran simples pezas manexadas por outros. Nin que dicir ten que, todos eles, no seu papel de presidentes de opereta, pasarán á pequena historia como tres pobres tigres…de papel First paper tiger (Escríboo en inglés para destacar o seu papel de monicreque culturalmente subordinado) O primeiro foi Pedro Carmona, xefe das cámaras patronais, que, con Hugo Chávez prisioneiro, se auto proclamou presidente o 12 de abril de 1992 no propio Palacio de Miraflores, como resultado dun golpe de estado clásico dado por unha banda do alto mando militar, cun inmenso apoio mediático nacional e internacional e, desde logo, con apadriñamento estranxeiro. Este señor, Carmona, aproveito o seu minuto de gloria para disolver de facto todos os poderes e cargos de elección do Estado, entre eles a Asemblea Nacional, o Tribunal Supremo de Xustiza, o Consello Nacional Electoral e todas as gobernacións. A crónica recolle que os dous primeiros embaixadores que se presentaron de inmediato a recoñecelo no palacio de Miraflores, foron o de EEU e o de España. Como se sabe, o golpe durou apenas 47 horas, porque o pobo e os soldados e oficiais leais, cercaron os cuarteis, liberaron a Chávez e devolvéronlle a súa Presidencia. Hoxe Carmona vive en Bogotá, prófugo da xustiza. Como nota á marxe, debe sinalarse que a señora María Corina Machado avalou, coa súa presenza e firma, ese primeiro decreto ditatorial de Pedro Carmona. Second paper tiger O segundo, e ridículo, tigre de papel que se auto proclamou presidente da República foi Juan Guaidó que, como se sabe, fíxoo nunha praza pública en xaneiro de 2019, sen que ninguén o elixise. A cousa parecería divertida se non fóra polo compoñente tráxico que esa proclamación cargaba no seu seo. Coa súa presidencia de opereta veu o bloqueo comercial e financeiro, a guerra híbrida, as famosas mal chamadas “sancións”, o roubo dos activos no exterior, a sabotaxe eléctrica, e en xeral, o intento de render ao pobo de Venezuela pola vía de atacar a calidade das súas condicións de vida. Hoxe en día Guaidó é tamén un prófugo da xustiza, millonario, que vive en EEU e desde alí segue conspirando. Pero o feito politicamente real é que a súa estrela de luz artificial apagouse e xa ningún dos países occidentais que no seu momento recoñecérono como presidente, entre eles España, ségueno facendo. Nun momento dado, pasaron o asunto por baixo da mesa coma se non ocorrese. Third paper tiger O terceiro desprezable tigre de papel que acaba de aparecer en escena, para declararse presidente electo nun novo episodio do golpe continuado, é un señor que ata onte moi poucos coñecían, de nome Edmundo González, empadroado en Miami, de profesión “estudos internacionais” e cuxo pasatempo favorito é ser axente dos servizos de intelixencia gringos. Como tal, segundo transcendeu nas revelacións de WikiLeaks, tivo altas responsabilidades na matanza de sacerdotes e monxas no Salvador, desde o seu cargo como primeiro secretario da embaixada de Venezuela entre 1981 e 1983. Pois ben, no seu papel de sub marioneta da extremista de dereita María Corina Machado (o verdadeira monicreque do imperio) este señor Gonzalez, no medio dun novo brote golpista de carácter cibernético e, por suposto, violento, con métodos fascistas, procedeu a declararse presidente electo, descoñecendo os resultados do comicio presidencial, onde unha maioría do pobo venezolano de 52% dos votantes, deulle o seu apoio a Nicolás Maduro. E xa van tres auto proclamados presidentes. Poderán algunha vez os EEUU, así como os países da súa órbita, deixar en paz a Venezuela? Un novo mundo sen hexemonías está a se formar, de nacións libres y soberanas. E Venezuela pertence a el.