O chanceler da República Bolivariana de Venezuela, Jorge Arreaza, pasou algúns anos da súa mocidade en Vigo e confesa que lle gustaría visitar a cidade de forma anónima. A entrevista fíxose en dúas partes, unha no despacho e outra vía on-line.
Este domingo, 6 de decembro o seu goberno convocou a eleccións da Asemblea Nacional. Como se están realizando os preparativos electorais?
Estamos a ter un gran respaldo da maioría dos partidos políticos venezolanos. As máis importantes organizacións da oposición inscribíronse para estas eleccións, entre eles a histórica Acción Democrática e o COPEI. Tamén Alianza, Progresista, Cambiemos, Esperanza polo Cambio. Até o coñecido opositor Enrique Capriles inscribiu o seu partido.
Este pasado 1 de setembro, envíeille ao Alto Representante da Unión Europea para Asuntos Exteriores, Josep Borrell, unha invitación como observador e "acompañante internacional” do proceso para renovar a Asemblea Nacional.
No texto sinaleille que a súa visita permitiría contribuír ao clima de entendemento democrático entre venezolanos e constituirá un respaldo europeo aos medios políticos, pacíficos e negociados que deben prevalecer para a resolución das controversias existentes en Venezuela.
Esta mesma carta envieille tamén ao Secretario Xeral das Nacións Unidas, o portugués Antonio Guterres, a quen convido como observador electoral do proceso.
O seu pai foi parte do corpo consular venezolano na Galiza. Cales son os seus recordos daquela época?
Pasei entre os 12 e os 14 anos en Vigo. Naqueles anos fixen grandes amizades e vinculeime coa esquerda da Galiza; estudei nun colexio onde había independentistas e socialistas e que quedaba na contorna de Vigo, o Rosalía de Castro. Alí principiei a activar as miñas ideas, na Galiza dos anos 80.
Entendía o idioma galego?
Claro, perfectamente. Lía libros en galego. Especialmente as poesías de Rosalía de Castro. O colexio que estudaba tamén se chamaba Rosalía de Castro, que fora fundado por Antia Cal. O colexio tiña unha orientación nacionalista. Así que aprendín o idioma. Os meus compañeiros de estudos falaban de forma regular en galego. Esta escola era moi progresista por eses tempos, foi un verdadeiro sementeiro de mozos militantes de esquerda.
A entrevista ao completo podes lela no Nós Diario que se publica este sábado e que podes adquirir na nosa loxa.