Sánchez e Cuixart ingresaron en Soto del Real no serán da terza feira e desde ese momento adquiriron un enorme valor simbólico para o movimento independentista. Son a demostración de que a democracia española arrastra enormes déficits de lexitimidade, os decorrentes do non respeito dos máis elementais direitos cívicos.
Esta terza feira produciuse a primeira manifestación de masas en Catalunya en demanda da liberación dos presidentes da Assemblea Nacional Catalana e Òmnium Cultural -Sánchez e Cuixart, respectivamente-, encarcerados, como unha medida cautelar, por unha orde da xuíza da Audiencia Nacional Carmen Lamela sob a acusación de sedición.
No manifesto lido pola actriz Sílvia Bel ao termo dunha nova mobilización masiva do soberanismo, as entidades convocantes puxeron en destaque que o Estado "actúa como unha ditadura" ao "xulgar e privar de liberdade" aos portavoces de entidades -a ANC e OC- que sempre se teñen caracterizado polo carácter pacífico de todas as súas accións. "Se encadean os Jordis, encadéannos a todos", afirmaron.
"Non estades sós" ou "Presos Políticos, Liberdade" foron algúns dos cánticos máis coreados durante unha marcha na que tomou parte o vicepresident do Govern e líder de ERC, Oriol Junqueras, non así Carles Puigdemont quen, desde o encarceramento dos Jordis, só se ten pronunciado através da súa conta twitter.
Puigdemont ha de tomar a palabra, aliás, nunha nova comunicación postal rumo á Moncloa: a quinta feira 19 de outubro vence o último prazo dado por Rajoy para saber se o president declarou ou non a independencia. Depende do que diga, a quinta feira pode ser o día da suspensión do autogoberno catalán. A maquinaria represiva de Madrid continúa a pleno rendemento.
