No programa aseguran que a primeira acción sería "apartar o PP do goberno" e "unir todas as forzas posíbeis". Non descartan ningún acordo caso de chegaren ao Parlamento o 21-O?
Pois si, só descartamos acordos co PP, trátase de apartalos do goberno, e para iso, como estamos nunha democracia parlamentaria, aínda que se pretenda camuflar como unhas eleccións presidenciais doutro tipo, o importante é unir as forzas para impedir que o PP siga gobernando. Iso é o prioritario.
Que modelo de relación co estado defenderían desde o Pazo do Hórreo?
O goberno galego ten que deixar de ser esa especie de goberno de “deputación rexional” en que teñen convertida a autonomía galega e presentar cara dignamente aos ditados do goberno central e á submisión ao fascismo rampante do PP.
Defenden a reversión pública das concesións privadas. Non soa sinxelo...
Non claro, non é sinxelo, estamos nunha situación grave e de emerxencia nacional. Precisamos políticas decididas, arriscadas. Fan falla tempo e vontade política de facelo. Frear as novas concesións, cambios lexislativos, políticas claras e sostidas... Cando nós dicimos Hai que paralos! un dos sentidos que ten esa frase, que é algo máis que un slogan, hai que inverter os procesos que están a levar Galiza á ruína.
En materia de autogoberno cal é a proposta de AGE. Soberanía ou maiores competencias?
Non creo que sexa unha dicotomía, hai que exercer a fondo as competencias, as que quedan tras a cesión sistemática que se ven facendo delas polos sucesivos gobernos, reclamar as que se foron, e ao tempo utilizar a cámara e o goberno galego como caixa de resonancia e impulso das aspiracións de soberanía para ser exercida polo pobo galego. A batalla está fóra, na sociedade civil, o pobo ten que ser o protagonista... Como está a acontecer por exemplo en Catalunya, a cidadanía vai por diante das institucións, non ao revés.
Demandan o "Control democrático da política monetaria". É de alcance estatal, que medidas poderían adoptar desde o marco autonómico?
Desgraciadamente esas políticas -coa venda de soberanía mesmo a “española” que levan facendo os “vendepatrias” dos gobernos centrais, a monetaria, a económica e agora vén a fiscal- hoxe están moi lonxe, nin sequera as estatais. As cousas hai que contemplalas coa perspectiva de estarmos nunha fin de ciclo político, a fin da segunda restauración borbónica saída do franquismo e de que precisamos unha creba democrática cara a novas fórmulas de estruturación dun estado plurinacional e dunha Europa do pobos. Esta “guerra” é impensábel sen unha gran solidariedade internacional, no estado, na Europa e no mundo. Estamos ante tempos novos.
