Tope aos prezos da vivenda libre de aluguer

O mercado da vivenda de aluguer prepárase para a intervención do Goberno estatal. Segundo anunciou, conta presentar antes do verán unha iniciativa que permita limitar o prezo dos arrendamentos en zonas onde se rexistraron subas exaxeradas. A medida busca resolver os problemas de custo, oferta e demanda que arrastra o sector desde hai varios anos. A crise económica e o auxe dos alugueres turísticos complicaron un mercado sen alternativas, que na Galiza mantén as súas propias dinámicas. 
alugueiros carteis
photo_camera Galiza conta cunha oferta de vivenda libre de alugueiro moi escasa.

A falta dunha estatística oficial  que recolla datos fiábeis, actualizados e en tempo real sobre o prezo das vivendas de aluguer na Galiza e no resto do Estado lastra desde hai tempo unha abordaxe urxente e transparente do custo dos arrendamentos, identificado polo sector como un problema inaprazábel.

A escaseza de inmóbeis de aluguer é unha marca propia do mercado galego, onde a comunidade experta detecta unha porcentaxe moi alta de vivenda deshabitada. A esta carencia habitual sumouse nos últimos tempos o auxe dos arrendamentos turísticos, máis atractivos para as propietarias que os alugueiros convencionais polo seu rendemento económico. 

"Na Galiza hai unha porcentaxe moi alta de vivenda deshabitada".

Moitas vivendas que antes nutrían o mercado tradicional de aluguer agora figuran no rexistro de vivendas turísticas. A oferta empobreceuse ao mesmo tempo que aumentou a demanda. "A crise económica e inmobiliaria, a precariedade e a falta de acceso a un crédito incrementou o número de persoas que optamos polo alugueriro para vivir", indica o arquitecto Iago Lestegás en conversa con Nós Diario. "A compravenda quedou ao alcance de moi pouca xente, moita menos ca antes, e iso fixo crecer a demanda de vivendas para arrendar", engade.

Pisos turísticos

Lestegás defende que o fenómeno dos pisos turísticos, por si só, non explica o incremento desorbitado do prezo dos inmóbeis de aluguer, máis propio, incide, de urbes estatais. Na Galiza, di, "o que hai é moita vivenda baleira, abandonada, que habería que mobilizar, ademais dun problema particular de oferta relacionado -este si- co arrendamento turístico, xa que en moitas cidades é practicamente imposíbel atopar vivendas dun ou dous cuartos". Neste sentido, Lestegás é partidario de non asimilar o caso galego á experiencia das grandes urbes.

Pola súa banda, Benito Iglesias, presidente da Federación Galega de Inmobiliarias (Fegein) non desmerece o impacto da vivenda turística no mercado de aluguer convencional. É aí, onde cada vez máis se sitúa a rendibilidade do alugamento inmobiliario e cara a onde se desvían moitos pisos que até o momento formaban parte do circuíto de alugueiro tradicional.

"O fenómeno dos pisos turísticos, por si só, non explica o incremento desorbitado do prezo dos inmóbeis de aluguer".

"O maior problema en canto a falta de oferta e ao incremento dos prezos rexístrase nas sete grandes cidades e nos seus concellos limítrofes", e para ser máis xustos, engade, "en Santiago, A Coruña, Vigo e os seus contornos".

Prezo dos alugueres 

Segundo o portal inmobiliario Idealista, os prezos do arrendamento na Galiza subiron 7% en 2019 até situar o metro cadrado nos 6,6 euros. Compostela acusou o incremento máis notábel, de 14,2%; seguida da Coruña, 7,4%, e Lugo, onde creceu 5,4%. En Ourense e Vigo, pola contra, baixaron, 2,6% e 1,2% respectivamente. 
Son os últimos datos achegados por un dos sitios online máis visitados do sector, resultado dunha estimación do prezo medio da vivenda sobre "a oferta viva dispoñíbel" en Idealista. Ademais dos número ofrecidos polos portais inmobiliarios, o mercado do aluguer tamén conta coa referencia doutras fontes: taxadoras, rexistradoras, notarías e fianzas, até o momento, unha das informacións máis socorridas para achegar un reflexo dos prezos reais.

"Os prezos do arrendamento na Galiza subiron 7% en 2019 até situar o metro cadrado nos 6,6 euros o metro cadrado".

As cifras recollidas polo rexistro de fianzas do Instituto Galego de Vivenda revelan que o prezo medio dos inmóbeis de arrendamento nas sete grandes cidades en 2019 foi de 432 euros, cun incremento de 18,5% en cinco anos. Desde 2014, o custo da vivenda de aluguer creceu sobre todo na Coruña, en Vigo e en Compostela, onde o descenso da oferta alentou o encarecemento do alugueiro convencional.

Control

Co ánimo de mudar esta tendencia, o Goberno estatal ultima un índice de prezos do aluguer que confía en presentar a finais do mes de marzo. Unhas cifras que buscan unha aproximación fiel á realidade a partir dos datos das contribuíntes, recollidos por Facenda, e das fianzas de alugamento que se depositan ante os organismos territoriais de vivenda.

Este índice de prezos oficiais converterase na principal referencia do Executivo para formalizar unha proposta que permita controlar os custos do aluguer en zonas afectadas por subas "desorbitadas", sinalou o Ministro de Transportes Mobilidade e Axenda Urbana, José Luis Ábalos. O Goberno habilitará concellos e territorios autónomos para que poidan estabelecer un límite nos prezos do mercado do arrendamento residencial. Serán, dixo Ábalos, "medidas conxunturais e temporais" co ánimo de facilitar o acceso á vivenda no marco dun mercado máis transparente.

Máis vivendas públicas

Desde a Federación Galega de Inmobiliarias, Benito Iglesias rexeita a intervención do Goberno estatal en materia de vivenda."Regular e fixar o prezo da vivenda pública e de protección oficial, en réxime de alugamento ou de propiedade, é totalmente lícito; pero non se pode intervir no mercado libre da vivenda. O único que pode abaratar o prezo do aluguer é que a oferta creza, como en todos os sectores". Iglesias asegura que o control de prezos enviará unha mensaxe de "inseguridade xurídica" ás propietarias que motivará unha maior retracción da oferta de pisos para arrendar.

"O único que pode abaratar o prezo do aluguer é que a oferta creza, como en todos os sectores".

Benito Iglesias ofrece alternativas á iniciativa intervencionista do Estado e avoga por "crear un parque público de vivendas, actuar con plans de choque en vivenda de protección oficial en colaboración público-privada e sobre todo, actuar no conxunto das sete grandes cidades do país". A maiores, defende a necesidade de desprazar vivenda libre para abastecer a oferta de aluguer. Neste sentido, recalca, o que cómpre "é incentivar as propietarias para que libremente deriven os seus inmóbeis baleiros cara ao mercado do arrendamento, con estímulos fiscais".

Para o portavoz de Fegein, o control do custo dos arrendamentos incrementará a especulación e non resolverá a carestía dunha oferta insuficiente e de baixa calidade, ademais de desviar as inquilinas, o investimento en vivenda e o problema actual cara aos concellos lindeiros.

Unha medida necesaria

Pola contra, o arquitecto Iago Lestegás defende a medida. "É absolutamente necesaria. Berlín acaba de poñer en marcha unha iniciativa deste tipo e Nova York leva décadas cunha carteira de apartamentos de renda controlada. Non é nada extravagante, pero para levala a cabo, o Goberno terá que dispoñer de datos fiábeis, que eu cando os busco non os atopo". Lestegás reclama unha mellora da "cultura do dato" en cuestión de vivenda, que garanta o acceso en tempo real a información actualizada sobre os diferentes usos dos inmóbeis. "É fundamental mellorar o coñecemento que temos sobre a realidade para despois actuar sobre ela".

Comentarios