Novembro de 2009, folga no comercio de alimentación. Marcos Cardóniga, Carlos Alján e Carlos Búa, sindicalistas da CIG e CCOO, fan parte dun piquete e entran nun Gadis para informar as traballadoras. Case tres anos despois, sentaron no banco d@s acusad@s para se enfrontaren a unha petición de penas de cárcere polos danos que se rexistraron á porta da empresa. Como os cargos non se sostiñan, xa na fase de instrución o ministerio público colocou as coaccións no albo da cuestión.
O fiscal presentou tres testemuñas: tres empregadas do supermercado. As tres negaron ter sido coaccionadas
O fiscal presentou tres testemuñas: tres empregadas do supermercado. As tres negaron ter sido coaccionadas "e unha delas sinalou mesmo que o que fixemos foi xusto o contrario, calmar os ánimos, tranquilizar", explica Carlos Alján. Declararon que foran obrigadas pola empresa a volveren ao seu posto baixo ameazas, e coa quenda diaria xa rematada. Porén, a resolución ditada a comezos de xullo condena a tres anos de cárcere os sindicalistas.
A sentenza foi recorrida. As tres traballadoras de Gadis repetiron na segunda vista xudicial que non foran coaccionadas. A fiscalía insistíu: os sindicalistas priváronas "do seu dereito a traballar". De perderen o recurso, terán que entrar na cadea. Carlos Alján e Marcos Cadórniga téñeno claro: "foi un xuízo político". Un leva 10 anos no sindicalismo activo, o outro 5. De seren absoltos daríanse igual por sentenciados. "Sentar no banco dos acusados, saír na portada dos xornais onde o xuízo tivo máis repercusión que a propia folga... xa é unha condena".
As medidas adoptadas polo PP en Madrid e aplaudidas polo mesmo PP na Galiza atacan medularmente a clase traballadora. É a crónica dunha revolta anunciada. Con todo, anunciada estaba tamén cal sería a resposta: a modificación do Código penal para amordazar a protesta social e limitar o exercicio de folga para criminalizar, máis aínda, o sindicalismo combativo. Reducido ficará tamén o papel dos piquetes informativos, que cumpren cun dereito recoñecido até na Constitución española.
Carlos Alján: "Sentar no banco dos acusados, saír na portada dos xornais onde o xuízo tivo máis repercusión que a propia folga... xa é unha condena"
Contra esta represión e criminalización da loita obreira afiliad@s da CIG iniciaron na pasada sexta unha folga de fame simbólica. Executarase por quendas de dous días cada unha, e culminará o 15 de decembro nunha manifestación nacional en Pontevedra. A partir desta segunda feira unirase tamén CCOO, e outras centrais sindicais como UGT está a estudar se se une á acción reivindicativa. Na caravana instalada ás portas da Audiencia provincial, na cidade do Lérez, estiveron sen comer primeiro o secretario xeral da central nacionalista, Suso Seixo, e un dos condenados, Marcos Cadórniga, liberado de CIG-Servizos.
Este domingo tocou relevo. Até as 12 do mediodía da terza feira os que ficarán sen inxeriren alimento serán o responsábel do sindicato en Pontevedra, Rafael Iglesias, e o outro condenado afiliado á central nacionalista, Carlos Alján, delegado sindical na empresa de alimentación Froiz. As mostras de apoio e solidariedade cos folguistas foron moitas, e chegaron dos movementos sociais e do eido da política, coa visita o sábado do alcalde de Pontevedra, Miguel Anxo Fernández Lores. O rexedor manifestou o seu rexeitamento fronte a unha sentenza que cualificou de "absolutamente desproporcionada" e que achacou a unha tentativa de "cercenar o movemento sindical".
Suso Seixo: "Intentóusenos convencer de que o capitalismo era o mellor sistema económico e social posíbel e de que aquí non existen clases sociais nin loita de clases"
![Publicidade 194501]()
"Alí non sucedeu nada diferente do que sucede en calquera piquete ou en calquera centro de traballo", recalcou Suso Seixo en conferencia de prensa antes de iniciar a folga de fame e co apoio de CCOO e UGT, presentes na mesa. Falou de represión, de dar un escarmento ao sindicalismo combativo, de criminalización do movemento obreiro.
"Intentóusenos convencer de que o capitalismo era o mellor sistema económico e social posíbel e de que aquí non existen clases sociais nin loita de clases, polo que os sindicatos pasamos a ser algo obsoleto e que non ten razón de existir", denunciou Seixo, revolvéndose contra "o intento do poder de desmantelar o movemento sindical" e a oposición das organizacións sociais.
Os recortes aos dereitos laborais e sociais impóñense ao tempo que se tece a arañeira dun estado policial que ten por obxectivo desactivar a resposta cidadá. "O ataque directo está a sufrilo a clase traballadora", recalca Marcos Cadórniga. Fronte a isto, sinala que "a represión sindical o único que fai é reafirmarnos, confirmar que estamos no bo camiño; se molestamos é que algo estamos a facer moi ben".
