As consecuencias do efecto sede na economía galega son evidentes. Sen ir máis lonxe, unha empresa de actualidade como Alcoa, co seu único centro de traballo operativo no Estado en San Cibrao paga os seus impostos en Madrid, malia que a factoría da Mariña representa máis de 30% do Produto Interior Bruto total das comarcas de Lugo. Outro tanto acontece ao longo do país con múltiples empresas, entre elas as grandes operadoras eléctricas, propietarias de importantes centros de produción na Galiza como os encoros, tamén contribuíntes en Madrid.
Segundo os datos do Instituto Galego de Estatística para 2018, 4.359 empresas con actividade na Galiza teñen a súa sede en Madrid, 3.608 desenvolvendo a súa actividade no sector servizos, 363 na industria e na enerxía, 353 na construción e 35 na agricultura e na pesca. Ao tempo, en 2019 van abandonar Galiza con destino á capital do Estado outras 129 sociedades, nun movemento que se ten acentuado nas últimas décadas. Os efectos desta situación son evidentes, cun importante impacto fiscal para o país e unha distorsión da súas potencialidades reais en detrimento de Madrid.
A situación é aínda máis grave se atendemos a aqueles grupos empresariais de maior dimensión. Así, nun recente informe elaborado polo prestixioso Laboratorio de Análise de Políticas Públicas do Instituto Valenciano de Investigacións Económicas (IVIE), coordinado polos profesores Francisco Pérez e Ernest Reig e titulado Madrid, capitalidade, economía do coñecemento e competencia fiscal destácase que teñen a súa sede en Madrid 44,5% das 1.000 maiores empresas do Estado, 50,4% das 500 máis grandes e 60% das 100 primeiras. Pola contra só manteñen o enderezo social na Galiza 5,3% das 1.000 maiores empresas do Estado, 5% das 500 máis grandes e 4% das 100 primeiras.
Os resultados desta realidade son demoledores. Madrid concentra unha quinta parte da renda estatal, dispondo de 19,2% do Produto Interior Bruto (PIB) en 1,6% do territorio, porén, isto só é posíbel pola localización a efectos fiscais e sociais en Madrid de miles de empresas que desenvolven a súa actividade económica real noutras áreas do Estado. Neste sentido desde o IVIE sinalan que o apoio público á capital do Estado “reforza a tendencia á diverxencia entre Madrid e boa parte das rexións españolas, en lugar de actuar para compensar o proceso de polarización entre Madrid e boa parte das rexións españolas” e o efecto sede “inclina a actuación das autoridades centrais a favor das empresas localizadas neste territorio ao realizar moitos máis contratos con elas en lugar de amosar a neutralidade territorial que sería esixíbel con todo o tecido empresarial”.
O impacto do efecto sede na recadación explica parte da política fiscal madrileña e evidencia o espolio ao que Madrid somete ao resto do Estado. Así, por exemplo, no primeiro semestre de 2019, Madrid ingresa 69.932 millóns de euros dos 149.221 millóns de euros de impostos totais, isto é o 46,9% do conxunto dos tributos do Estado malia contar co 14,3% da poboación. Especialmente significativo é o acontecido co Imposto do Valor Engadido (IVE) polo que Madrid recada nese período 26.593 millóns de euros, o que significou o 49,2% do total, é dicir, o efecto sede provocou que a metade de todas as facturas con IVE se pagaran a empresas instaladas fiscalmente en Madrid.
Os tipos fiscais aplicados polo Executivo madrileño responden a unha calculada axenda neoliberal ao servizo dos grupos sociais privilexiados, posíbel nun escenario de saqueo financeiro ás nacións e comunidades do Estado. Sen ir máis lonxe, o imposto do patrimonio é un tributo cedido na súa totalidade ás comunidades autónomas onde se grava a riqueza persoal das persoas físicas cuxo tipo máximo na Galiza logra 0,86%, o máis lato do Estado, estando o 100% da poboación de Madrid exenta do seu pagamento. A medida representa unha excepción no conxunto do Estado e demostra o inequívoco carácter de clase do Goberno de Díaz Ayuso.
A decisión do Executivo madrileño deixa beneficiados. Segundo a Axencia Tributaria só 33% das maiores fortunas do Estado, as superiores a 30 millóns de euros, pagan impostos de patrimonio. Trátase de 200 persoas de 600, as 400 restantes teñen enderezo en Madrid e están exentas do pago do tributo.
