Gobernar por non-decisións

É demasiado frecuente que os problemas dende o Goberno e dende o Parlamento galego se resolvan por non-decisións, impedindo que se debatan, se lles dea unha solución por métodos transparentes e se involucre a toda a poboación posible nas metas xerais que se propoñen. A expulsión da maioría do deseño das políticas económicas Cal é o dano que se segue disto? En primeiro lugar a expulsión da maioría no deseño, é dicir, un sabotaxe da democracia. En segundo lugar, o tedio da vida social, económica e política. En terceiro lugar, a falla de vitalidade da sociedade. En cuarto lugar a privatización do conflito, o goberno das cousas por “señores da guerra”que reteñen os dominios particularizados das rutinas sociais concernidas; en quinto lugar, ver negado o noso futuro como sociedade e asistir impotentes á súa progresiva decadencia e aporía: quedamos sen un asomo de estratexia de futuro. Os grupos que se cren co dereito a apropiarse das decisións restrinxindo o eido no que se decide –e polo tanto excluíndo as decisións do campo público- teñen a cultura de non sacar as cuestións a lugares públicos, como o parlamento, o Goberno ou a prensa –que practica bastante a exclusión sistemática dos lectores sobre problemas centrais, furtándolles o acceso á información imprescindible-: “isto ímolo tratar nosoutros en privado. Mellor non implicar a moitas persoas, non se vaia alborotar o galiñeiro. Sabemos ben o que nos interesa a nós disto e se se discute en público igual se nos arruína o negocio”. Son moitos os eidos nos que nos vemos esmagados por uns gobernos de non-decisións Son moitos os eidos nos que nos vemos esmagados por uns gobernos de non-decisións. Voume limitar aquí a facer un chamado á cuestión da política industrial, na que a nosa incuria é abraiante. Non vemos ningunha estratexia, nin visión de futuro, nin previsión de cales van ser as tendencias ou en que realidade nos imos atopar dentro de 15 ou 20 anos para tomar certa dianteira e prepararnos para estarmos en certa posición favorable nese futuro próximo ou lonxincuo. Desfacer o futuro Incomódannos as sucesivas formas de desfacer o noso futuro por culpa de Gobernos de non-decisións. A penúltima, cando se empezaron a poñer as bases para prometerlle á xuventude traxectorias exitosas de futuro. Hai como 16 anos se lle dixo á mocidade: “traballade duro, perseverade no estudo, esforzádevos nas vosas carreiras de científicos, investigadores, enxeñeiros; especializádevos. Nós trataremos de vos asegurar os medios e un futuro. Esperamos todos moito do voso esforzo ben dirixido”. Menos de dez anos despois, cando os mozos e o persoal científico-técnico fixeran aquel esforzo, as expectativas e os investimentos persoais foron derrubados dun golpe baixo a saída (en gran medida pola ausencia de política industrial) que lle buscaron os Gobernos ibéricos á crise: os mozos iniciaron unha diáspora, sumíronse no desconcerto e na ausencia de posibilidades. En toda aquela xesta, tanto os Gobernos centrais coma os autonómicos funcionaron polo sistema das non-decisións perante os graves problemas de reestruturación industrial. A ausencia da política industrial dá acaso máis liberdade para as persoas influentes na industria, pero autoritarismo para o resto da poboación, a quen se lle furta a oportunidade de tomar parte na decisión e polo tanto obrígaselle a sufrir as decisións tomadas por outros. Cúlpanse uns a outros e ninguén asume responsabilidades polo desastre A resultante estámola a ver por todas partes: os acontecementos, as crises, os cambios... cóllenos sen ningunha previsión, totalmente nas verzas. Repentízase. Cúlpanse uns a outros e ninguén asume responsabilidades polo desastre. E así, golpe a golpe, imos quedando sen industria, sen tecnoloxía avanzada, sen ningunha base para a nosa especialización intelixente. Imos perdendo oportunidade tras oportunidade, os mozos carecerán de futuro na Terra, continuaremos dándolle pulo á absorción por Madrid e polo ápice global das nosas oportunidades cada vez máis angostas... nisto vai quedando o noso modo de gobernar por non-decisións. Penso que é fundamental, se temos algún aprecio polo noso futuro, elaborar as políticas e as estratexias industriais que nos permitan ollar o futuro con confianza. Pero podemos tamén continuar a pechar os ollos ó futuro, cun presidente que nos sume no tedio vital e unha panda de políticos que seguen a escorregar o vulto e botar man, en cada emposta,a ocorrencias chocalleiras coas que quedaren satisfeitos. Pero iso nin é vida, nin é preparar un futuro ledo e confiado para nós e mais para os que veñen atrás nosa.