Altri e as nosas descubertas

O que puido pasar como un anuncio da galaxia das ilusións de investimentos promovidos pola Xunta acabou sendo albo de polémicas varias, unhas ocultas aos medios de comunicación e outras ben visíbeis polo que se foi traslucindo. As privadas son o descontento dos grupos empresariais de capital galego, mesmo de aqueles que son compañías de proxección internacional desde hai décadas. É un pouco sorprendente que os anuncios de acción institucional do Goberno galego non teñan liderado proxectos no campo da alimentación, mesmo sabendo que un dos PERTE (Proyectos Estratégicos para la Recuperación y Transformación Económica) é precisamente o agroalimentario, sector de actividade económica decisivo na economía galega no presente e con evidente perspectiva de futuro. Dotado inicialmente con 1.000 millóns de euros, de ter existido un plan conxunto galego, teriamos logrado un bo lugar na listaxe de aspirantes. Un plan industrial Hai empresas galegas que presentan a súa candidatura á opción destes fondos pero semella que van orfas de armazón institucional como podería ser a acción proposital dos responsábeis da política industrial da Xunta. Debería ter existido un plan de xeración de crecemento económico deseñado contando con recursos propios de capital, coñecemento e investigación: un plan industrial. O só feito de se parar a pensar cal sería a industria necesaria e con futuro, indica unha preocupación do goberno de empeño no logro de reindustrializar zonas de desinvestimento, de criar transformación das materias primas producidas e vendidas ao exterior como produto básico (comodity) e de certa ansia de aunar e coordinar a masa crítica de investigación capaz, que existe neste momento, na Galiza. Mesmo é, neste último rubro, o de promoción da investigación, no que a definición dos obxectivos do PERTE sinalado, fai fincapé. Ademais, a capilarización territorial do actual tecido deste complexo industrial de transformación agro/gandeiro e pesqueiro abrangue a produción de alimentos de toda natureza. É decisivo que o alongamento do número de factorías (ou de aumento de tamaño das existentes) siga no mesmo mapa que embebe de emprego industrial a maior parte do territorio. Como queda dito, non se trata dunha unidade de produción do star system das multinacionais senón de integrar nun plan con vistas ao futuro as pequenas, medianas e grandes empresas existentes no sector da elaboración de alimentos: unhas multinacionais de tamaño comparábel ás grandes europeas e outras igual de importantes, decisivas no lugar que ocupan tanto territorial como economicamente falando. Hai empresas galegas que presentan a súa candidatura aos fondos Next Generation pero semellan que van orfas de armazón institucional como podería ser a acción proposital dos responsábeis da política industrial da Xunta Grazas a Altri descubrimos un aspecto magoento da nosa realidade gobernamental. A Xunta ten competencias exclusivas en política industrial e non ten feito política industrial. Certamente, é así fácil non se equivocar. Palas e Pontevedra Outra novidade non recoñecida até agora é que se Altri se pode instalar como pasteira en Palas de Rei, que non está precisamente na Ría de Pontevedra, tamén Ence -se quixer- pode mudar o emprazamento sen sufrir ningún trauma mortal. Só ha ser cuestión de vontade e non de teima. Nin a técnica, nin nada en absoluto impide a Ence mudar de ubicación, agás que a cuestión forme parte dun principio de autoridade raiano no capricho ou perrencha propia de alguén non maduro. Aprendimos tamén que unha inversora estranxeira -neste caso portuguesa- con deseño propio (como é lóxico no mundo empresarial deste século) elixe os seus destinos en base a criterios de longo prazo e incardinados na súa estratexia de grupo. Loxicamente en Galiza hai eucaliptos, primeira vantaxe, hai acollida institucional (Impulsa) hai posibilidades de fondos europeos (ou mellor, desexos de opción). Cumprindo todos e cada un dos items dese painel estaría garantida a chegada de Altri a Palas (non á Mariña lucense, certamente). Ao parecer, a vida exitosa de GreenVolt baséase nunha agresiva política de adquisicións de activos así como na súa rotación GreenVolt Outra nova que non saíu a luz aínda e que traemos a considerar é o cruce de estratexias de Altri cunha empresa do seu grupo e que leva unha traxectoria de lince nas adquisicións e dos investimentos (especulativos?) para comprar e vender. Trátase de GreenVolt (eléctrica). Altri é maioritaria/dominante en GreenVolt. A vida desta empresa soamente nos dous últimos anos é de vertixe adquisidora: España (Perfecta Energia e joint venture con SEO S.L.), Alemaña (Max Solar), Reino Unido (TGP Tibury Green Power), Romanía, Polonia, USA... Ao parecer, a vida exitosa de GreenVolt baséase nunha agresiva política de adquisicións de activos así como na súa rotación. O seu conselleiro delegado é bon coñecedor de España e da súa realidade económica porque xerenciou EDP até hai 2 anos, en concreto en Hidrocantábrico. A unión íntima dos intereses de Altri pasteira e GreenVolt débese ao uso, desta última, de residuos forestais para producir electricidade. A solución final desta especie de intriga ha vir da man dunha decisión financeira. O cálculo de Altri e do seu grupo está por riba dos desexos e ilusións dos cidadáns.