Este mesmo sábado, día 30, compite no Campionato Galego, a que aspira no torneo?
Teño que cubrir a proba da remuda, na que vou por participar e por axudar o club, porque eu esta tempada non estaba a facer velocidade.
Non é o seu forte, pero vese con posibilidades de arrimar o ombreiro...
Si, é algo que fago por botar unha man, aínda que se saia do que habitualmente practico.
No que máis destaca é na xavelina. É no que se quere especializar no futuro? Que é o que máis lle gusta das disciplinas de lanzamentos?
A xavelina é a que máis me gusta, aínda que fago tamén bastantes lanzamentos de peso.
Efectivamente, tamén tocou peso, fixo varios controles de disco, pero sobre todo xavelina, por que?
É na disciplina na que vexo que me sinto máis cómoda, e cando lanzo gústame o que estou a facer.
Por agora, pensa dedicarse en exclusiva á xavelina ou quizais, vista a súa polivalencia, probar nalgunha competencia que lle permita facer varias ao mesmo tempo, como sería o héptatlon?
Non, agora mesmo, non. Antes si que competín en probas combinadas dese tipo, pero cada vez máis me vou cara a xavelina.
É moi nova, pero xa conseguiu resultados bastante destacábeis. A curto prazo, cales son as metas que se marca Antía Otero?
Este ano son de primeiro, e o que quero é clasificarme para o Estatal de aire libre, que se disputa no mes de xullo, pero o ano que vén xa me poño como reto poder ser campioa de España, porque penso que teño posibilidades.
Estamos a falar dun ano vista, pero a longo prazo, cal sería o seu soño no atletismo?
Creo que o de todo o mundo que practica este deporte, lograr gañar un Campionato de Europa ou un Mundial.
Ten algún ou algunha deportista que sexa o seu ídolo ou a súa referencia?
Si, é unha rapaza que é cubana, Aguilar. É unha lanzadora de xavelina que cando Moncho Fernández fai concentracións, como o pai de Moncho adestra esa deportista, eu véxoa lanzar e alucino. E despois, entre as galegas, Lidia Parada.
E que tal leva o de compaxinar o deporte cos estudos?
A verdade é que o levo bastante ben, suficiente para adestrar todos os días e a bo ritmo (ri).
Como naceu a súa paixón polo atletismo?
Pois é que non comezou polo atletismo en si. Eu xogaba ao fútbol, e ás veces mandábannos correr, por iso de practicar a velocidade, e aí comecei a ver como que corría bastante, e destacaba incluso ante os nenos. Logo, cando deixei o fútbol, decidín apuntarme a atletismo para ver que tal se me daba isto de correr, porque parecía que bastante ben.
Cando comezas no atletismo póñente a probar de todas as disciplinas, para ver o que mellor se che dá. Ao principio facía velocidade, pero de súpeto en peso empecei a ir bastantes veces á semana, e o ano pasado fun a un campionato de España Sub-14 e tiven que facer moito peso e moito disco. Un día, por probar, porque me quedaban dous lanzamentos, con xavelina e martelo, vimos que a xavelina se me daba moi ben.
Con todo, a xente dos lanzamentos sempre di que acaba botando en falta a variedade. Acabará por pasarlle?
Hai veces que está moi ben saír da túa zona de confort, porque estar todos os días facendo o mesmo pode esgotar un pouco.
