“Canta, miña pedra, canta / ao compás deste punteiro. / Canta, miña pedra, canta, / faille compaña ao canteiro”, di a rima recollida por Fraguas (Cotobade, 1905-Compostela, 1999) ben preto da súa casa e da que Curiel extraeu o título do seu traballo. En que hai “temas tirados do Cantigueiro de Cotobade” e outros compostos polo mesmo músico e que conta con ilustracións de Nuria Díaz.
O autor valeuse de “ritmos tradicionais mesturados con outros máis modernos” e dunha banda en que fichan Carlos Freire (percusións), Jara Ortiz (voces e pandeireta) e Roberto Grandal (acordeón). Colaboran Sérgio Tannus, Rafa Mississippi, Pablo Díaz, Iris Gey, Xoel Campos ou Alfonso Camarero.
A Mamá Antonia que viviu na casa familiar de Fraguas e que lle aprendeu moitas das cantigas que deixou escritas, o pai emigrante e obreiro nos camiños de ferro, o cativo que soñaba con manexar un tren, o bambán tan querido do neno Fraguas ou a Galiza dos castros aparecen nas 11 cancións da obra.
“Agardo que vos gusten tanto como a min estas cantigas recollidas por don Antonio”, explica Curiel no limiar, “foron creadas polo pobo hai máis de cen anos e seguro que os vosos avós, bisavós e tataravós as cantaron nalgún dos días en que tiñan algo que festexar. Se cadra tamén inventaron algunha delas”.
