Podemos dicir que na Galiza es a ourive dos rosetóns, dado o teu traballo ao pasar a prata rosetóns do románico galego.
Inspíranme todo tipo de raíces e sentimentos. Gústanme os monumentos, a arquitectura, e outro tipo de cousas que me lembran a infancia ou o sitio onde vivo. Iso é o que me move. E os rosetóns xurdiron nese tipo de busca de cousas para poder facer. Eu quería facer algo de Cambre cando vivía alí. O mesmo que teño o interior da Torre de Hércules, por ser de Monte Alto [A Coruña] ou as arañas, por vivir no campo. A Igrexa de Santa María de Cambre era o que máis me gustaba. Estudando a igrexa, vendo que parte facer, o rosetón era o que máis me atraía. E así comecei cos rosetóns, pola busca de facer algo distinto.
Como é o proceso de creación dos rosetóns?
Debo de ter trece rosetóns. Teño documentación de moitísimos, pero é un proceso moi laborioso, sobre todo facer o primeiro. Require de tempo e de cartos para poder estar ese tempo sen traballar e estar dedicada en exclusiva a iso. Empezas sacando a fotografía e estúdalo, despois fas o debuxo –eu con compás, escuadra e cartabón, porque me gusta debuxar así– e trato de resolver a parte arquitectónica para levalo ao metal. Fágoos todos fago con volume por detrás. Grávase con ácido, con buril, faise unha montaxe e aí é cando lle saco o molde. Pero aínda que lle saque molde e faga a peza en fundición, hai que abrir ocos, aínda ten o seu traballo.
Os rosetóns son os elementos máis demandados da túa obra?
Si, fíxenos porque me apetecía facelos, pero si. A xente séntese identificada, á marxe do relixioso. De feito, eu non son nada relixiosa. É por unha cuestión de identidade cultural, da cultura de aquí, e se vives na zona pois é a igrexa do sitio en que vives, aínda que non sexas crente. Ademais son case todos totalmente distintos e misteriosos, pois non temos informacións deles, non sabemos por que puxeron un elemento e non outro nin coñecemos a que fan referencia os debuxos que teñen... E dá o mesmo a idade, vexo que tanto ten que a persoa teña 18 anos que 70; séntense identificadas igual.
[Podes ler a entrevista íntegra no Sermos Galiza 253. á venda na loxa e nos quiosques e puntos de venda habituais]
