Para darlle unha maior visualización á “figura poliédrica dun dos artistas e empresarios galegos máis significativos do século XX” o colectivo Alento Esbravexo, formado por Pilar Sampedro, Maka Arca, Ana de Vilatuxe, Eva Liñeira, David Otero, Martiño Picallo e Héitor Picallo, lanzou o pasado ano a iniciativa "Unha manda de pezas para Isaac". "Todos os membros do grupo sentimos admiración por el, non só desde a faceta de creador de empresas cerámicas ou desde o seu punto de vista artístico, senón tamén por formar parte dun grupo de persoas que alentaron ‘de xeito esbravexo’ canto proxecto houber para dignificar a memoria da Galiza”, informa Héitor Picallo en conversa con Nós Diario.
Cadrando co centenario do seu nacemento, o ano pasado, este colectivo botou a andar "a idea de participación cidadá" na que ten recibido mandas individuais, colectivas, de asociacións e fundacións, de grupos de persoas e grupos empresariais, de artistas da plástica, pintoras, escultoras, fotógrafas, ilustradoras, arquitectas e da música de diversos estilos. “Contamos con non menos de 263 pezas, polo que concluímos a publicación de todas nesta quinta feira", sinala Picallo.
O activista fai mención ao blog que a iniciativa ten na rede, onde desde o 20 de xullo de 2020 “lanzamos á luz cada manda de xeito diario e ininterrompido”, apunta Picallo. Entre os centos de persoas que fixeron parte desta iniciativa, o colectivo destaca a participación do fillo do Isaac Díaz Pardo, Xosé Díaz. “Iso sen descartar un número ben significativo de persoas do común que non quixeron desaproveitar o momento e gostaron de honrar a quen antes nos honrou co seu esforzo e coas súas creacións”, comenta Picallo.
As pezas chegaron non só desde diversos puntos da Galiza, “senón tamén desde Madrid, Catalunya, Bélxica, Polonia e mesmo Australia, Cuba, Xapón e Nova Zelandia”. "Se contamos unha manda elaborada por un membro da União dos Escritores de Angola, houbo representación de todos os continentes”, apunta o membro da asociación.
Desde Alento Esbravexo destacan que “todas as pezas emocionan, unhas desde a sinxeleza e o agarimo que se lle ten a un ‘bo e xeneroso’ e outras desde a excelencia literaria ou plástica”. Tamén existen obras realizadas por “escritoras e escritores de moitísimo prestixio nacional e internacional, artistas con proxección en Europa e América e outros representantes de institucións do mundo das artes plásticas e colectivos artísticos de verdadeira importancia". Por todas estas achegas, a entidade estuda crear algún tipo de proxecto, como un libro ou unha exposición. "Polo menos hai que tentalo, pois as persoas participantes así o merecen e cómpre deixar testemuño desta iniciativa cidadá, por Isaac Díaz Pardo e por todas aquelas persoas que destinaron a súa vida a unha causa: Galiza”, asevera Picallo.
Alento Esbravexo destaca do pintor “o seu labor filantrópico, a súa bonhomía e xenerosidade”. Ademais, Díaz Pardo e Luís Seoane “materializaron unha multitude de proxectos e institucións das que todas e todos nos sentíamos fachendosos, como o Laboratorio das Formas e Cerámicas do Castro, entre outras”. "Cada un dos ‘produtos’ xurdidos estaba ateigado de contido sobre a recuperación da memoria nacional galega, da historia do país, da iconografía que xa viña desde a época celta. Por iso falar de Isaac é falar de xustiza, dignidade, esforzo, traballo, altruísmo e, como non, defensa da democracia”, conclúe Picallo.
Da mecánica ao téxtil
Entre a diversidade das 263 pezas atópanse as realizadas con materiais aos que se lles “asigna unha nova vida”. José Luís Rial Varela, nado en Compostela, é un mecánico automobilista de profesión que en tempos de lecer compón pezas dignas de aplauso. Con aceiro, latón e restos varios, así como co que parece unha engrenaxe, foi quen de erguer unha árbore en cuxas pólas repousan dous paxaros."Un observa todo estarricado o outro, que fica nun niño de láminas e abrazadeiras mentres incuba o futuro da especie. A súa ollada, entre torcas de aceiro, vese clara. Busca a vida, a beleza, a tenrura e unha mensaxe de respecto ao medio natural", destaca o colectivo.
Outra das mandas recibidas para homenaxear Díaz Pardo foi a bandoleira realizada por Pepa Dios. A autora desta peza dedícase profesionalmente ao mundo téxtil e fai entrega deste complemento confeccionado en "cores brillantes, con moita luz e cuxo fecho é unha peza de Sargadelos". Alén, no bico do bolso, nas proximidades dun corazón celeste e doutro carnal, pendura un amuleto da mesma fábrica, concretamente un larpán, para escorrentar as persoas que "buscan anoxarnos".
