A Wikipedia asegura que Aznavour vendeu ao longo da súa carreira 200 millóns de discos. Tivo tempo. Visitou os palcos desde practicamente os 12 anos. A partir dos anos 40, a súa presenza en clubes, teatros e salas de concertos foi habitual. Foi tamén en 1948 cando se publicou o seu primeiro rexistro sonoro, un 78 revolucións canda Pierre Roche: Voyez c'est le printemps / J'ai bu.
O traballo de Aznavour trascendeu fronteiras. O propio Bob Dylan, premio Nobel de Literatura, declarou á revista Rolling Stone en 1987 que un concerto do franco armenio nos anos 60 o impresionara. Cancións como La Bohéme, Venecia sen ti ou Le Temps conformaron a memoria sentimental de xeracións e xeracións de europeos. Porque Aznavour chegou a gravar en francés, inglés, español, italiano, armenio, alemán ou napolitano.
Figura da envergadura dun Frank Sinatra -con quen asoito o comparou a crítica anglocéntrica- ou dun Lili Boniche -que chegou a gravar unha versión de La Mamma-, o xigante da chanson ofreceu as súas últimas actuacións o pasado decembro en Bercy, París. En 2009 fora nomeado embaixador armenio en Suíza e delegado permanente do país de procedencia dos seus país nas Nacións Unidas de Xenebra.
