![[José Antonio Gil Martínez/Wikipedia] San Paio de Abeleda presenta un abandono evidente](/asset/thumbnail,1280,720,center,center/media/nosdiario/images/2017/08/02/2017080217471472589.jpg)
Pese ao estado da cuestión poucos países hai que teñan tantos colectivos con estatutos e obxectivos arredor da salvagarda e difusión da cultura, grupos, corais, asociación de amigos... E agora, asumindo a importancia dos intercambios incentivados pola internáutica, ponse a proba a capacidade creativa e comunicativa. Cómpre interacción, poñer en escena o estado da cuestión: coñecer para querer e defender a singularidade na universalidade. Pois tamén somos o que transmitimos, o que facemos e o que desfacemos. E niso, dun rico patrimonio cultural, que vai desde o Paleolítico ao presente, Galiza ofrece de todo, recursos identitarios e polo tanto económicos, turísticos, que precisan xestionarse racionalmente, sen perder tempo enredándose en reunións para seguintes reunións. Modelos con problemáticas similares, pero resoltas, hainos no mundo inmediato e cómpre tomar nota, enxergalos, en Irlanda ou Provenza, mesmo en Portugal.
O 3 de xuño deste 2017, no Museo do Pobo Galego e despois dun proceso de poucos meses de maduración aguilloado polo pulo da necesidade de ser e de unirse, sesenta e nove colectivos que vencellan homes e mulleres sensíbeis coa identidade nun mundo que se uniformiza, de xeito fundacional, poñen en marcha a Rede do Patrimonio Cultural de Galiza e con el as ansias de constancia e servizo á sociedade.
[Podes ler a análise íntegra no Sermos Galiza 257, á venda na loxa e nos quiosques habituais]
