“O texto de Unha nación no mundo abrangue o acontecido no país entre 1480 e 2010”, afirma a nota da editorial Xerais remitida aos medios de comunicación. Nogueira, dirixente chave do nacionalismo galego e autor de obras como Para unha crítica do españolismo (2012), inicia o seu traballo na “Galiza do absolutismo”, epígrafe da primeira perte da obra.
“Malia ter padecido no Antigo Réxime unha dominación perversa, Galiza mantivo os seus recursos vitais e a personalidade diferenciada”, sostén o comunicado editorial, “á altura de 1800 contaba coa capacidade precisa para participar nas Revolución Industrial. Era o país máis populosos da Península. Mais, no tempo contemporáneo, o Estado español negou a identidade histórica e cultural do país”.
O razoamento de Camilo Nogueira debruza polo miúdo esta situación e menciona a eliminación da Xunta do Reino, a forzada emigración ou a marxinación das actividades económicas. Aí comeza o segundo bloque de Unha nación no mundo, A nación política contemporánea. Mais Galiza amosou “a fortaleza dunha sociedade asaltada” e sobreviviu mesmo á ditadura franquista.
“Cando caeu o franquismo e participou na Unión Europea, a sociedade galega respirou”, aduce, apoiado noutra das liñas de forza do seu pensamento político: a defensa da construción comunitaria europea. Nese interregno, o ex deputado no Europarlamento polo BNG identifica un dos máis graves problemas nacionais, o demográfico.
Non obstante, Camilo Nogueira entende que a “economía desenvolvida e particularmente exportadora” da Galiza actual permite “asumir o autogoberno como nación, como nación no mundo, pola historia, polo vigor económico e social e pola extensión universal da propia lingua”.