O libro foi en orixe, explica a editorial Laiovento, responsábel da publicación, “concibido como un relato de campaña bélica destinado a fornecer dunha fonte de primeira man a historiadores posteriores”. E, ao tempo, unha “arma de propaganda” sobre a invencibilidade do emperador romano e dirixida a “incrementar a súa influencia e concretar as súas ambicións de poder”.
Xulio César argumenta neste volume de 370 páxinas que a invasión da Galia foi en defensa do Imperio. Mais os investigadores históricos adoitan sinalar que as razóns principais da campaña militar foi a súa propia carreira política. “Os efectos sobre o territorio séntense aínda hoxe”, di Laiovento, “pois a administración da Galia como provincia converteuna nunha peza básica do Imperio Romano, do que xurdiría o reino medieval dos francos e o futuro Estado francés”.
Ademais, A guerra da Galia converteuse nun clásico non unicamente literario. Compendio político militar, gobernantes de todo signo e variadas épocas admiraron un texto do que aprenderon “nocións de estratexia bélica e de habelencia política”. As estudantes de latín e, por suposto, as historiadoras valéronse da obra de César con proveito.
A súa prosa directa non só serviu para comprender mellor a época. Tamén nutriu numerosas ficcións, por caso as bandas deseñadas de Astérix.
