Álvaro Pérez: "A pandemia trouxo a sensación de que entretemento e cultura son moi necesarios"

A Academia Galega do Audiovisual elixía por unanimidade na súa asemblea xeral ordinaria do pasado 4 de xuño a Álvaro Pérez (A Coruña, 1989) como novo presidente da institución, quen está acompañado na vicepresidencia polo guionista e produtor Pepe Coira e a actriz e cineasta Sonia Méndez. -Que o anima a presentar a súa candidatura e cales son os seus obxectivos a cumprir? Xa levaba dous anos como vicepresidente e agora ser presidente é algo circunstancial que ten que ver coa rotación cos cargos. Somos unha directiva de dez persoas que levamos traballando bastante tempo cuns mesmos obxectivos e isto vai ser unha continuidade do que fixo Ana Miguel até o de agora como presidenta, baixo os obxectivos básicos de unir e visualizar. Os traballos que levamos facendo estes últimos dous anos tiveron moito que ver con estar en contacto coas asociacións do sector: actores, técnicos, guionistas e produtoras, entre outras. Buscamos cales son os puntos en común que hai entre todos para, aproveitando a posición privilexiada que ten a Academia coas institucións, trasladar todos eses temas e tentar mellorar a situación do sector. Pola parte da visualización, esta relaciónase cos premios e con facer chegar á xente todo o que se está facer na Galiza no ámbito audiovisual, que son moitas cousas e moi boas. -Como é a situación actual do audiovisual galego? É unha situación curiosa. Por unha banda existe optimismo por todo o que trouxo a pandemia con ese aumento no consumo e na sensación da xente de que o entretemento e a cultura son moi necesarios e, polo tanto, as perspectivas son boas, porque as persoas demandan estes contidos. Mais este contexto tamén trae unha precariedade e a incerteza de non saber moi ben cara a onde tirar. É unha situación moi complexa e estamos nese punto de ver como orientarnos e como facer agora, como traballar para saír máis fortes desta situación. -Con que aspectos positivos e negativos conta a evolución do audiovisual galego? A experiencia destes últimos anos de que o traballo de moitas produtoras galegas saíra cara a fóra e o recoñecemento de todo o que hai na Galiza en canto a talento e o contorno para poder producir son cousas moi positivas. É un camiño xa andado por parte de moitas profesionais e produtoras, como o que fixo Portocabo con Hierro ou Cuñados, o que leva realizando desde hai anos Vaca Films ou o acadado por CTV con O sabor das margaridas. Hai moito percorrido que fai que agora xa nos coñezan fóra para que veñan aquí a pedir máis cousas, o que fai ver o futuro con certo optimismo. No apartado negativo están todas esas cousas que nos fan o labor máis complicado desde Galiza que desde o resto do Estado español. Resulta complexo ter os medios que teñen noutros moitos sitios, contamos coa limitación de que a industria non está suficientemente desenvolvida ou que sempre custa moito máis chegar aos fondos europeos. Non é algo específico do audiovisual, senón que ten que ver co contexto e co panorama. -Cales considera que son as chaves para que o contido en galego sexa ben acollido internacionalmente? Creo que a cuestión é que, en xeral, gusta todo o que se fai na Galiza e non só no audiovisual. Isto é o resultado de todo o traballo que se foi facendo durante estes últimos anos, como dicía antes, para poder chegar a onde estamos agora. Cabe destacar dúas cuestións. A primeira é que contamos historias que interesan, por exemplo Cuñados. É unha comedia contada dándolle moita importancia ao que acontece no país e como iso gusta, funciona. Por outra parte está a cuestión do talento das profesionais de todas as categorías de todos os oficios do sector. Toda esa xente que ten tanto talento, que ten traballado e que se formou aquí, agora demostra fóra que o que fai vale e está moi ben feito. O talento que hai, forxado desde hai moitos anos, facendo tantas cousas con tanto esforzo, podería parecer que é unha sorpresa, mais realmente o que está pasando agora é a consecuencia do traballo ben feito durante moito tempo. -Este ano conmemóranse os vinte anos dos Premios Mestre Mateo. Como vai ser esta gala? Esta gala servirá para dúas cuestións. Por un lado, para agradecer a todas as profesionais -as que están, as que xa non están e as que quedaron polo camiño-, xa que se chegamos até aquí é grazas a todas as persoas que construíron o sector estes anos. Por outro lado, servirá para pór en valor todo o que se fixo durante este ano, e nos anteriores, para mirar así mirar ao futuro con optimismo, penso que será unha celebración bonita dos vinte anos. -A propia Academia sinalaba na súa páxina que haberá cambios nas bases dos premios. As bases teñen sempre ese reto de adaptarse á realidade do sector. Non é o mesmo un programa de televisión hai cinco anos que na actualidade. Constantemente nas comisións, cando recibimos as candidaturas, temos problemas reais para encaixar novos formatos na redacción actual das bases. Trátase de facer que os premios que sexan traballos con novos formatos se poidan presentar. Por exemplo, se cinco rapazas están facendo un programa de televisión para emitir en Twitch, que poida ser premiado se ten calidade e traballo detrás, xa que tamén é audiovisual galego. -Vostede é o presidente máis novo das oito academias de cine e audiovisuais que existen na península. Pensa que inflúe a súa idade no seu cargo? Penso que non ten maior importancia e se para algo se pode aproveitar este feito é para que o talento novo que está saíndo das escolas e facultades vexan un pouco máis de optimismo no sector. Sei que é complicado porque a situación de rematar algún grao ou ciclo relacionado con este sector non semella ter unha gran saída. Mais se a miña idade pode facer ver á xente que en pouco tempo se poden alcanzar obxectivos para traballar neste sector, xa será algo positivo. Desde a Academia animamos a xente a que non se renda, a que faga cousas, que comecen con algo pequeno, porque ao ano será máis grande e que se manteñan aí porque se pode traballar no audiovisual galego.